Owoce - Zielsko - Chwasty - Owady - Natura

Szczeć pospolita 

(z łac. Dipsacus sylvestris L.)

zwana też szczecią leśną, to gatunek dwuletniej rośliny należącej do rodzaju szczeć i rodziny szczeciowatych. W stanie dzikim występuje na terenie niemal całej Europy, Afryki Północnej i Azji Zachodniej.
Szczeć znalazła szerokie zastosowanie w lecznictwie. Pierwsze wzmianki o jej prozdrowotnych właściwościach sięgają I w. i pochodzą z opisów greckiego lekarza Dioskuridesa. Surowcem są liście i korzeń szczeci. Substancje aktywne zawarte w roślinie to m.in. kwas chlorogenowy, kwas kawowy, kwas chinowy, saponiny, alkaloidy, irydoidy (cefelarozyd, dipsakan, dipsakotyna), trójterpeny.

Szczeć wykazuje działanie przeciwzapalne, immunomodulujące, moczopędne, napotne, przeciwreumatyczne, bakteriostatyczne, bakteriobójcze, hepatoprotekcyjnie (ochronne na miąższ wątroby). Używana bywa w leczeniu wrzodów żołądka, dny moczanowej, artretyzmu. Wspomaga oczyszczanie organizmu z toksyn i zbędnych produktów przemiany materii. Pobudza układ trawienny, zwiększa produkcję soków trawiennych i żółci. Szczeć na boreliozę to jednak najbardziej znane jej wykorzystanie. Szeroko na temat zdrowotnych właściwości szczeci w leczeniu boreliozy pisze Wolf-Dieter Storl w książce pt. „Naturalne leczenie boreliozy”. Roślina znajduje także zastosowanie w leczeniu chorób skóry, w tym wyprysków, trądziku, czyraków, liszajów i stanów zapalnych.

Orthetrum cancellatum - Lecicha pospolita

potocznie nazywana Ważką.

Samica o żółtym odwłoku z dwoma czarnymi pasami na każdym tergicie. Dojrzały samiec z niebieskim nalotem czasem pojawiającym się także na tułowiu. Pterostigmy czarne. Boki tułowia pozbawione barwnych pasów. Oczy mniej lub bardziej intensywnie zielone.

Status. Pospolita w całym kraju – jedna z najliczniejszych ważek różnoskrzydłych
Siedlisko. Wody stojące o piaszczystym, lub żwirowym dnie i teren wokół nich. Ważki te potrafią jednak oddalać się od wody na znaczne odległości. Siedzące lecichy składają przednie nogi nad głowę, opierając się na pozostałych dwóch parach. Chętnie odpoczywają bezpośrednio na ziemi, na nabrzeżnych kamieniach i skarpach
Wymiary. Długość ciała około 5 cm. Rozpiętość skrzydeł 70-80 mm
Aktywność. Czerwiec – wrzesień
Lokalizacja. Łódzkie, śląskie, zachodniopomorskie, mazowieckie
Pokarm. Owady, w tym mniejsze ważki. Larwy polują w wodzie
Podobne. Orthetrum albistylum o barwnych pasach na boku tułowia. Samice Orthetrum brunneum pozbawione są czarnych pasów na odwłoku, a samce są całkowicie niebieskie, łącznie z czołem i oczami. Samce można pomylić także z Libellula fulva