Kiedy zdjęcia nabierają głębszego sensu po 10 latach i później .. Dopiero wtedy dociera do nas ile tak naprawdę straciliśmy, gdzie byliśmy co robiliśmy i kogo już nie ma ?
Zawirował cały świat,
śniegiem wieje zimny wiatr.
Zaspy puchu wokół drzew,
sikoreczki smutny śpiew.
Biały stawik pośród traw,
źdźbeł zaschniętych mroźny bat.
Nic nie kumka, ważki śpią,
Tylko ślady sarny są.
Pęka lód i szczerzy kły,
ciemna toń pod spodem lśni.
Zima w pełnej krasie jest,
To jej pora dobrze wiesz.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Tu możesz zamieścić swoje refleksje.